۱۸ خرداد ۱۳۸۸

تا ابد توی دلم میمانی




يــــــكنفرهست كــه ازپنجره هــا

نـــــرم و آهسته مـــرا می خواند

گــــــــــــرمی لــهجه ی بــارانـی او

تا ابـــــــــد توی دلــــم می مــاند


یـــــكنفر هست كه در پرده ی شب

طــــرح لـبخند سپيدش پيداست

مثل لحظات خــــــوش كودكی ام

پر ز عــطر نفس شب بـو هاست


يــكنفرهست كه چون چلچله ها

روز و شب شيفته ی پـــــرواز است

توی چشمش چمنی ازاحساس

تـــوی دستش سبدی آواز است


يــــكنفر هست كه يادش هر روز

چـــون گـلی توی دلــم می رويد

آســمان ، بـــاد ، كـبوتـر ، بــاران


قــــصه اش را به زمين می گويد


يــــــكنفر هســـت كه از راه دراز

بــــاز پيوسته مــرا مـــــی خواند

گـــاهگاهی به خـودم می گویم

تــا ابــد تــوی دلــــــــم میماند
نازنین - خرداد88