چون گل ماه که پرپر کندش پنجه ی موج

غنچه ی یاد تو پرپر شد و بر خاک نشست

دل من ، آینه ای بود و پر از نقش تو بود

دیگر آن آینه کز نقش تو پر بود ، شکست